lunes, 23 de abril de 2012

Publicado por Marc Morote

Querido amigos y familiares de Jordi. Por desgracia, Sant Jordi nunca volverá a ser lo mismo sin él. Sí, sabemos que es duro. ¿Pero sabéis qué? Sant Jordi es una de esas fechas en las que a la gente le da por escribir. Y es por eso que estoy aquí.
En muchos colegios organizan concursos literarios. Y Raquel, una de las amigas de Jordi, se presentó con un texto precioso dedicado al este campeón. Cri
stina, la madre de Jordi, me ha pedido que lo transcribiera y lo compartiera con todos vosotros. Quiere que sepáis que la autora se ha llevado el premio con este gran homenaje. Y no ha sido el único manuscrito premiado dedicado a Jordi, pues otras amigas también lo han homenajeado en esta fecha y han recibido un premio por ello.

En fin eso es todo. Aquí os dejo con el texto. Espero que os guste y que le recordéis en este gran día. Gracias a todos.

Marc

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

GAS, GAS Y MÁS GAS...

Gas, gas y más gas... Cierro los ojos y arranco mi pequeña compañera. Más gas, vuelvo a cerrar los ojos, ahora siento cómo el aire se topa ante mi. Soy el rey de mi mundo, soy el rey del circuito. No quiero ser diferente, simplemente quiero ser yo.
Tengo un plan: voy a disfrutar, voy a vivir cada momento al máximo, voy a encontrar todo lo positivo de este mundo; vamos compañera, nos espera por delante mucho tiempo, obstáculos y metas juntos. Sí, lo sé, sé que aunque no seas de carne y huesos tú eres la que mejor me escucha y me entiende; recuerda: juntos, somos un equipo; no, más que eso: somos uno. Y otra vez lo hemos conseguido, me haces sentir feliz; veo la cara de felicidad de todas las personas que me quieren, están orgullosos de mi, siento los gritos de alegría por mi victoria; pero hay algo que no me acaba de convencer, sé que puedo más, lo sé, lo voy a conseguir.
No hay tiempo, he de llegar ya al final. Quiero hacer demasiadas cosas en poco tiempo; pero, no puedo más, necesito desconectar, he de salir de casa, he de volver a sentir la chispa de la vida, ahora compañera no me puedes acompañar, te has de quedar aquí descansando porque dentro de poco nos espera otra gran victoria.
Cojo a mi novia, mi bicicleta, ¡vamos corre! Necesito volar. ¡Corre, que ya hemos llegado! Velocidad, más velocidad, más, más y más; aun así no consigo sacar mi rabia, voy a intentar tocar el cielo, un buen salto me sentará bien. Ése soy yo, me supero, pero aun así sé que puedo hacer más...
Es mucho tiempo haciendo lo que me gusta, consiguiendo mis metas, todo lo que me propongo lo consigo, soy fuerte, puedo con todo, soy feliz siendo tal y como soy. Vamos Jordi tú puedes más, pero de golpe me acuerdo de lo que ha pasado; todo ha sido una simple discusión, me arrepiento de haber dicho esas cosas, pero soy humano y sé rectificar, ¡allá voy! Voy a enseñarle al mundo mi sonrisa y voy a demostrar lo que valgo. Vamos, yo puedo, voy a llegar a la cima. Empiezo a dar mi famoso salto, pero parece que algo lo ha interrumpido, no ha querido que pueda demostrar lo que más me gusta hacer, siento que la bici se me descontrola, pero soy fuerte y puedo con todo, pero entonces ocurre, ya no lo puedo controlar, mi novia, la que me hace sentir bien, ha querido estar tan cerca de mi que ha llegado a mi corazón, quizás ha sido ella la que me ha traicionado, pero, morir por algo que me gusta, me parece una buena forma de acabar. Cierro los ojos, no noto el dolor, ¿quizás todo esto es un sueño, o quizás ha sido mi vida la que ha sido un sueño? Y entonces ocurre, empiezo a ver las cosas más claras, pasa por mi cabeza la película de mi vida; me cae una lágrima de felicidad, es hoy: 25 de marzo de 2012, el dichoso día en que todo el mundo me recordará. Ya he llegado, ha sido un corto pero intenso viaje, aquí estoy, estoy tocando las nubes, he tenido la sensación de volar como siempre había deseado. No quiero volver atrás, no quiero cambiar todo lo que he hecho, aunque me hubiera gustado recordarles lo mucho que les quiero.
En poco tiempo he hecho todo lo que debía hacer, he hecho sonreír a la gente, he conseguido la felicidad de todos ellos, me he hecho valer, he conseguido lo que quería; soy Jordi Puerta Morote, tricampeón de Cataluña en minimotos, ¿qué más quiero?
Ahora tengo una nueva misión, he de cuidar de las personas que quiero. Quiero que cada noche salgáis al balcón y miréis esa estrella, la que más brilla, ésa soy yo, soy tu ángel de la guarda. Y aunque quizás no me oigas yo te seguiré hablando y cuidando, voy a estar siempre a tu lado, cuando me necesites solo deberás mirar al cielo y ahí estaré.
Es impresionante ver como un simple acto o movimiento puede cambiar o acabarlo todo.

Rusa
 
 
Ester Parrón Álvarez Es preciosooo!!!

Cristina Morote Herrera Describe a la perfeccion como era mi hijo y lo q le paso. Gracias Raquel.

Víctor Fernández Gímenez Impresionante.

Beni Franqués Felicidades!!! Es muy muy bonito, ufff.

Juani Herman uff.uff.uff. genial

Cristina Danvila hermoso!!!

Andrés Navarro Lugart Felicidades Raquel............al leerlo he sentido que era el, quien lo decia.............

Isabel Lopez Impresionante... Nada mas cerca de la realidad, así es el...

miércoles, 18 de abril de 2012

Artículo publicado en www.plusmoto.com


http://www.plusmoto.com/

Gómez, Moreno y Bigorda dominan en Minivelocidad, el día del homenaje a Jordi Puerta

18 abril 2012
El pasado domingo se disputó la primera cita de la Copa Catalana de Minivelocidad en el Circuito de Osona, donde se le rindió un bonito homenaje al piloto Jordi Puerta, que falleció hace algunas semanas a causa de un accidente en bicicleta.

El pasado domingo se disputó la primera prueba de la Copa Catalana de Minivelocidad en el Circuito de Osona, donde se tuvo un bonito recuerdo para el joven piloto Jordi Puerta, quien falleció hace algunas semanas mientras practicaba su otra pasión, la bicicleta. Así que no dejaron pasar este momento para recordar a quien había sido un gran piloto, campeón de esta categoría minimotos senior en 2011.
Con el pensamiento junto con la familia y amigos de Puerta salieron todos los participantes a la pista, a celebrar las diversas mangas de la jornada, consiguiendo el triunfo Alberto Gómez en la categoría de Minimotos senior, ya que logró la victoria en la primera carrera y fue tercero en la segunda tanda. En segunda posición se colocó Josep Torras, que marcó la segunda plaza en ambas mangas, mientras que la tercera posición definitiva fue para Oriol Rodríguez, ganador de la segunda tanda, pero 5º en la primera manga en Osona.
 
La categoría de Escuters el mejor fue el actual campeón, Kilian Moreno, que logró imponerse en ambas mangas, por delante de Arnau Pons y Aleix Anquera, que se intercambiaron las posiciones en las mangas, así que mucha rivalidad entre ambos. Cerrando el día con la cita de MiniGP, que fue dominada por su poleman, Manuel Bigordà, seguido por Marc Llensa y Said Dahan.

lunes, 16 de abril de 2012

Artículo publicado en www.escuderiaosona.com




La Minivelocitat recorda Jordi Puerta

Els pilots que han participat a aquest diumenge, dia 15 d’abril, a la prova de la Copa Catalana de Minivelocitat disputada al Circuit d’Osona han fet un homenatge a Jordi Puerta, de 16 anys, que va perdre la vida fa unes setmanes en un accident de trial en bici. L’any passat, Puerta va participar al campionat de la Minivelocitat.
Abans de començar la cursa, tots els pilots han fet un emotiu minut de silenci (a la foto, a sobre), en el qual s’ha escoltat el Cant dels Ocells. A més, al final de les segones mànegues, tots els participants han corregut junts amb una bandera recordant el jove pilot.